سید سپهر قوام الدینی // انتخابات اتاق بازرگانی تهران ، تهدید، نوآوری، فرصت

در حاشیه انتخابات اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران

هشتمین هیئت رئیسه اتاق بازرگانی و صنایع و معادن و کشاورزی تهران با انتخاب مسعود خوانساری به عنوان رئیس اتاق بازرگانی، صنایع ،معادن و کشاورزی تهران را کلیدخورد. 51 رای از 55 رای افراد حاضر در جلسه هیئت نمایندگان اتاق هشتم آقای خوانساری را به سمت ریاست اتاق تهران برمی گزیند.  

 هیئت رئیسه اتاق 100 % دچار تغییر و تحول میشود ،آقای علاء میرمحمد صادقی با سبقه 30 ساله در رسیدن به اتاق بازرگانی تهران به عنوان نماینده فعالان اقتصادی باز میماند اما در کمال ناباوری به عنوان نماینده وزیر صنعت،معدن و تجارت به اتاق راه پیدا نموده و با 45 رای به عنوان نایب رئیس دوم انتخاب می شود.

چهره ای شبه دولتی به نام مهدی جهانگیری با نام و حمایت معاونت اول ریاست محترم جمهور پا به عرصه هیئت رئیسه پارلمان بخش خصوصی کشور گذاشته و به عنوان نایب رئیس اول انتخاب میشود.

آیا اتاق بازرگانی با شائبه هایی که قبل از انتخابات مطرح شده بود به سمت دولتی شدن و یا حداقل نگاه دولتی قدم برمیدارد. در این راستا میتوان موشکافانه تر به بررسی ابعاد حضور آقای علاء میرمحمدصادقی در هیئت رئیسه ای پرداخت که نامبرده به عنوان یکی از ارکان سنواتی اتاق بازرگانی بعد از قریب به سی و اندی سال نتوانستند به عنوان نماینده مورد وثوق فعالان بازرگانی به اتاق راه یابند هرچند به زعم نگارنده اتاق بازرگانی و صنایع و معادن و کشاورزی جایگاه و خاستگاه بهترین ها میباشداما به راستی سی سال تلاش آقای میرمحمد صادقی با عدم رای آوردن به عنوان نماینده اتاق و دورزدن قانون و حضور با تبصره خبر از چه میدهد؟

ائتلاف برای فردا

خوانساری با ائتلاف برای فردا پا به عرصه رقابتهای انتخاباتی گذاشت. رقابتی که گروههای تا بن دندان مسلح با آرایشی کامل نوید انتخاباتی متفاوت را میدادند.

تحول خواهان بعد از چندین دوره مهندس بهزادیان را با خود همراه میدیدند و با حضور چهره هایی ویژه همچون دکتر عدالتیان شهریاری،دکتر حسینی و رئیس زاده گروه همیشگی خود را حالا باتجربه تر از گذشته میدانستند.

این انتخابات چهر های ویژه کم نداشت.

جمیلی و دانشمند به عنوان دو یار قدیمی و با سبقه حضور در هیئت رئیسه اتاق ایران با خانه اقتصاد ایران مشغول تاخت و تاز و برنامه ریزی بودند و بقیه گروههایی که با افراد صاحب نام شکل گرفته بودند و از آن طرف شبه دولتی هایی که کم نبودندو حضورشان بر غنای بیش از بیش انتخابات میافزود.

گمانه زنی های انتخاباتی خبر از رقابت سخت بین تحول خواهان و ائتلاف برای فردا می دهد. تحول خواهان مدام در حال برگزاری کنفرانس های خبری و حضور پررنگ در عرصه انتخابات هستند و ائتلافیون حضور پررنگتر با برنامه اما چراع خاموش را تجربه مینمایند ، حضوری پربار که در نهایت منتج به در اختیار گرفتن اکثریت قریب به اتفاق کرسی های هیئت نمایندگان اتاق میشود و خانه تکانی بسیار ناباورانه ای را در پارلمان بخش خصوصی سبب میشود. چهره های نامی بسیاری از حضور در پارلمان هشتم بخش خصوصی باز میمانند .وزنه های اقتصادی که هر کدام نام های خاطره برانگیزی را یدک میکشند.

عدم موفقیت چهره ها و نام ها در انتخابات هشتم

مهندس علینقی سید خاموشی به عنوان رئیس سنواتی اتاق ایران در این دور حتی از حضور در اتاق بازمیماند.

مهندس محمدرضا بهزادیان به عنوان سرگروه تحول خواهان به هشتمین پارلمان بخش خصوصی راه نمی یابد.

دکتر سید حمید حسینی با سبقه خزانه داری اتاق پشت سد انتخابات هشتم میماند.

مسعود دانشمند و ابراهیم جمیلی اعضاء اسبق هیئت رئیسه اتاق ایران و فعالان بی بدیل بخش خصوصی عدم حضور را تجربه می نمایند.

علاء میرمحمدصادقی به عنوان یکی از موسسین اتاق بازرگانی بعد از انقلاب اسلامی حتی موفق به کسب آراء فعالین بخش خصوصی و حضور در جمع هیئت نمایندگان نشده و پدر صنعت گچ و سیمان کشور به عنوان نماینده وزیر صنعت معدن و تجارت به اتاق راه میابد. این یعنی یکی از سردمداران بخش خصوصی به عنوان نماینده دولت حضوری دولتی را در اتاق بازرگانی و صنایع، معادن و کشارزی تهران تجربه مینماید. و چهره هایی دیگر که به نوبه خود وزنه ای سنگین در اقتصاد این مرزوبوم میباشند.

با بررسی زحمات 2 دوره ای آقای آل اسحاق و حضور پربار ایشان به عنوان رئیس اتاق تهران و عدم حضور در انتخابات مجدد از همین الان شاید بنوان ایشان را رئیس بعدی اتاق بازرگانی،صنایع،معادن و کشاورزی ایران دانست. حضوری که نمیتواند پربیراه باشد. 2 دوره ریاست اتاق تهران، مقام های وزارتی و منصب های دولتی از ابتدای انقلاب اسلامی و حضوری نسبتاٌ مداوم در چرخه اقتصاد شاید آل اسحاق را چهره ای موجه برای ریاست اتاق ایران نشان دهد که صد البته انتخابات هشتم نشان داد به طور کامل می بایست بر پیش داوریها غلبه کرد و به انتظار نتیجه نشست. نتیجه ای که شاید با آنچه همگان تصور میکنند متفاوت باشد.

به هر حال آیا میبایست حیات جدید و خون تازه ای را در رگهای اتاق تهران جست و جو کرد؟ آیا تغییرات گسترده در اتاق بازرگانی را می بایست به فال نیک گرفت و روزهای بهتری را برای پارلمان بخش خصوصی متصور شد؟

با شروع نگارش متن توافق نهایی ژنوورفع کامل تحریم ها  که فردای بهتری را برای اقتصاد ایران اسلامی متصور میگردد و با روی کار آمدن هیئت رئیسه اتاق تهران همزمان گردیده است ، آیا میتوان این همزمانی را به فال نیک گرفت و از اتاق انتظار داشت به عنوان بازوی قوی اجرایی دولت سیاستهای اقتصاد مقاومتی و تحول اقتصادی را به بهترین وضع موجود به منصه ظهور گذارد؟ امید است هیئت رئیسه و هیئت نمایندگان جدید اتاق را به جایگاه واقعی خویش رهنمون سازند.

هیئت رئیسه کارآ، هیئت نمایندگان کارآمد و همسوصدالبته نوید روزهای بهتری را میدهد.

آینده ، نزدیک است.